Bir zamanlar çok akıllı bir Bilge varmış. Bu Bilge hem çok bilgili hem de çok iyi kalpliymiş. Öğrencileri bir gün onun çevresini sarıp ona merakla sormuşlar: “Kendimize kimi örnek alalım; bilginleri mi, zenginleri mi yoksa yöneticileri mi?" “Hiçbirisini,” diye cevap vermiş Bilge. Öğrencilerden biri: “Peki,” demiş. “Öyleyse kimi örnek alalım?” Bilge: “Çocukları,” deyivermiş. Bilgenin çevresini saranlar, daha çok şaşırmışlar. “Ne, çocukları mı?” demişler: “Evet,” demiş Bilge. “Çocukları.” Öğrencilerden biri itiraz etmiş: “Ama onlar hiçbir şey bilmezler ki.” Diğer öğrenci eklemiş: “Üstelik hep yaramazlık yaparlar.” Bilge: “Hayır, yanılıyorsunuz,” demiş ve devam etmiş. “Bir kere çocuklar hep meşguldürler. Asla boş durmazlar. Her zaman iyi niyetlidirler. Hiçbir zaman kötülük düşünmezler. Ayrıca onlar, hiçbir şeye ihtiyaç duymadan mutludurlar.”...
Bir gün bir adam bir pedagoga şöyle bir soru sorar: “Çocuğumun eğitimine kaç yaşında başlamalıyım?” Pedagog: “Çocuğunuz kaç yaşında?” diye sorar. Adam: “Bir yaşında,” der. Pedagogun cevabı çok çarpıcı olur: “Bir sene geç kalmışsın dostum”
Çocuk yetiştirmek bir sanattır. Hem de dünyanın en zor, en yorucu fakat en güzel ve en keyif verici sanatıdır. Fakat şu iyi bilinmelidir ki çocuk yetiştirmekle, çocuk büyütmek arasında çok fark vardır. İkisi de aynı şey değildir, tıpkı bakmakla görmenin aynı şey olmadığı gibi. Biraz daha açıklayacak olursak, her bakan görecek diye bir şey yoktur ama görme eylemini gerçekleştirmek için mutlaka bakmak gerekir, ayrıca herkes aynı şeye bakabilir ama aynı şeyi göremez. Aradaki “ince detay” farkıdır. ...
Cağaloğlu: (212) 528 3314 | Kadıköy: (216) 550 5078 | Ankara: (312) 439 7487 | 
Kitap Kulübü
