Komutan, çekmeceden biraz para çıkardı ve masaya koydu.
"Hadi al şu parayı da git. Fazla değil ama sana bir müddet yeter."

Parayla ilgilenmeyen Ayşe, kucağında uyuyan bebeğe baktı.
"Bebeğim ve kocam Mehmet'ten başka kimsem yok. O da sağ mı değil mi bilmem. Bana git diyorsunuz. Nereye? Ben anayım. Yavrumu alıp bu cehenneme gelmek kolay mı sanırsınız? Aklını yitiren analar bile bunu yapmaz. Eğer ben bugün bunu yapmazsam kimim kimsem olmadığı gibi yaşayacak bir vatanım da olmayacak. Gerekirse ben ve bebeğim bu uğurda şehit düşeriz."

Komutan büyük bir duygu birikimi ile yutkundu. Diğer askerin de gözleri doldu. Fark edilmesin diye başını çevirdi. Komutan bir müddet Ayşe'ye baktı.

"Burada ne iş göreceksin?"


Kahraman bireyleriyle tüm dünyaya kafa tutan bir ulusun destanı…