Bu son fasıldır...

Hercai leylası
bir aşkın gölgesini düşürdün üzerime aklı aldın
nârına âşinâ pervâne eyledin, sarayların ısırgan, ipek yüzlü kızı son fasıla yürü istedin, güvercin kanatlarında buluşma arzuları vedalaşmadan toprağa gömüldüler, estirdiğin matem rüzgarlarıyla gök kubbede turnalar semahta ağıtlar içinde yasa büründüler, ağlatıp durdun
koşturdun bir hayalin peşinde
vefasız bir kalbi, düşlerin sığınağı diye...
Yıllar boyu yüreğim;
yokluğunu bekleyen çıkmaz sokaklara
ışıltı diye serabına yürüdü...
Suskun feryatlara aldırmadın perdeler indi ateş semazenleri yakıyor çimdirir gibi ruhları, vuslatın
sevda ikliminin sırdaşı gecelerin renkleri değişti zindana büründü, bin bir gece masalı bakışlarının son ışıkları da söndü, gönüle yer etmiş meğer ağyar açmaz gülşende yediveren güller bu son fasıldır artık sensiz laleler de ağlar...
Orhan Çimen