Öykülerimizin mekânı olan çiftliğe bu adı kimin, ne zaman ne amaçla verdiğinin kimse farkında değil. “Tıngır Mıngır Çiftlik…” Çok da yakışmış, tam uymuş. Aslında adı önemli değil çiftliğimizin. Önemli olan çiftlikte yaşayanlar, yaşananlar. Çiftlikte kurulan dostluklar, sevgi bağları. Mete, Buse ve ailesinin, çiftlikte diğer yaşayanların sevgisini hissedeceksiniz. Marsık, Çıpır, Çimen ve Garip’in duygularını öğreneceksiniz. Kıskançlık, kızgınlık, üzüntü… Onlar kendi aralarında, kendi dilleriyle konuşup anlaşıyorlar. Biz insanların o dili bilmesi gerekmiyor. Çünkü hayvanların dilini öğrenmek, onları sevmekle başlar. Gözlerine bakınca başlar. Onlarla aynı ortamı paylaşınca başlar.
“Tıngır Mıngır Çiftlik”i okurken, o sevimli yaratıkların dünyasına gireceksiniz. Onları sevecek, savunacak, yaptıklarına hafiften güleceksiniz. Ama mutlaka bir yerlerde duygulanacaksınız…