“...Dorian Gray aşk rollerinde sevdiği kızı, kız kendisine aşık olup da artık sahnede coşkusunu kaybettiği için artık sevmez ve ondan soğur. Bir süre sonra kız da onu unutur. Bu sayede belki kız, gerçek aşkın “gerçekte” değil “sahnede” yani gölgede olduğunu yeniden öğrenir. Aşk, oynanan “oyun”un rolünde gizli ve öylece güzeldir. Vuslat ise bu oyunun can düşmanıdır.”