ÖZLEM

Özlem yangın yangın.
Bir akşamüstü Unutup küstüğümü
Telefona sarıldım, Açmadın.

Özlem kıyım kıyım.
Dayanamadım,
Mektup yazdım.
Geri geldi.
Postacı:
“Adreste bulunamadı,” dedi.

Özlem kanatıcı.
Özlem derin derin.
Günlerce bekledim.
Ne duyuldu sesin
Ne geldi haberin.

Özlem ezici,
Özlem keskin.
Sonra usulca kabullendim.
Sen artık istesen de
Ses veremezsin.