“Mantığımın zerresi bile kalmamış beynimde; harbiden kalmamış. Aşk tutkuya dönüştüğünde yitmiş… Yüreğime çoktan kızgın damga vurulmuş, yaram hep kanamalı, çünkü izi derin; belki de bu yüzden her nefes alışım lav misali, kendi dudaklarımı yakıp kavuruyor…
… Asla kurtulmak istemeyişim, bu acıları hak ettiğimi düşündüğüm için… Bu günah benim… Ve ben bu tutkumun onmaz acısını dibine kadar yaşamaya devam edeceğim… Kendime asla çıkış yolu aramayacağım… Asla”