“Mevsimsiz kalmış adette
Yaklaşan alev olacak içinizde,
Açılmıyordu onsuz
Hazımsızlığın dar olan düş perdesi.
İşte bir ucu sizde,
Diğer ucu bizde kaldı
O aynı teranelerin.
Siz o acıya göğüs gerdiğinizden beri
Dumansız çokça bir ateş kararttı alnınızı.
Bırakmayıp
Hep orda yoldu diye,
Çoktan unuttunuz
Ördüğü günü saçlarını.”