Uzaklardan bir melodi gibiydin. Belki de hiç mi hiç duyamayacağımı sandığım bir melodi... Geldin ve duydum, ruhumdaki senfoniye döndün. Bir teşekkür, kuru bir teşekkür... Varlığına, gülüşüne, ömrüne, var oluşuna... Ne büyük bir sevabım varmış ki seni tanıdım, gördüm. Gözlerine, ruhuna dokunabildim. Ve ne de büyük bir günahım varmış ki gördüğüm gün seni buralarda bırakıp gideceğim…

“Yüreğime bak,
Orada senin için çiçekler diktim.
Toprağı yüreğimden,
Biraz güneş topladım gökyüzümden,
Köprüler kurdum sevgiden…
Şu kalleş dünyada, Sevgi yoksa,
Aşk yoksa,
Merhamet yoksa,
Vefa yoksa,
İflah olmuyor insan…
Kuyunu kazıyor her gün,
Hiçliğe götürüyor zaman…
Yüreğime bak,
Kalleş hayata inat,
Hala yaşıyor aşk…”