Şimdi bana gitme, kal de…
“Geç oldu, güneş çoktan battı, şimdi gece; korkarsın” de.
“Hem çay demini çoktan aldı, dur” de
Orta koltukta yatarım ben dert etme, kolların kadar rahat, ruhun kadar sıcak değildir ama kokumuz sinmiştir her bir köşesine. Bütün gece içime çekebilirim sen niyetine…
Şimdi bana, “Gitme, kal” de
Ben ne başka bir yol ne başka bir sokak ne de sana çıkmayan bir cadde bilirim. Kaybolurum sensizliğin karanlığında.
Son bir kez daha tut elimden.