Yıl 1975


Çocuk seslenmiş karşı dağlara. ‘Doktordan çoban olur mu?’ diye

Dağlar seslenmiş…

‘Olur olur… Doktordan çoban olur da, çobandan doktor olur mu?’ diye.

Çocuk şaşırmış… Düşünmüş…
…
…


Bedenlerimiz büyürken çocuk kalabilseydik. Çocukça sevebilseydik insanı, hayatı, yürek acısı duyar mıydık? Ayağımıza batan dikenden olsaydı gözyaşlarımız, yüreğimize batan acıdan ziyade.

En büyük sevincimiz elimizde tuttuğumuz rengarenk balonlarımız olsaydı, yüreğimizde ne kırgınlıklarımız ne de ayrılıklarımız olurdu…