Çiçeklerden habersiz, bir nisan yağmurunda

Bir kış gününde, kalleşçe karların altında

Bir dikenin en koyu en beyaz yerinde

Aradım durdum, beyazını, siyahını

Ben Nerdesin?


Bazen içimde bir firavunsun

Bazen içimde bir melek gibi durursun

Ya hep acı ya hep sevgi olursun

Etrafımda dans edip ulursun

Ben Nerdesin?



Bir bomba olup inersin kafatasıma

Sarsılırım deprem olmuş gibi

Bir sille atarsın yüzümdeki en ince damarıma

Savrulurum volkan düşmüş gibi

Hala sarılırım, sanki annemsin, sana.

Ben Nerdesin?



‘Ben’ çok uzaklarda olacağım. ‘Ben’den uzak duramazsınız. Ne kadar uzaklaşırsanız uzaklaşın, içinizdeki ‘Ben’le eninde sonunda hesaplaşacaksınız, hesaplaşmak zorundasınız.