Hayatı anlatmaya tek bir sıfat yetmez hiçbir zaman. Mutluluk vardır, üzüntü vardır, hüzün, dram, keder, aşk, sevgi, dostluk vardır, kavuşmak vardır...

Hayat; her şeyden birazdır...

En başta karmaşadır; her şeyin harmanlanmasıdır. Mutluluğun içinde üzüntüyü, üzüntünün içinde mutluluğu yaşamaktır. Ölümüne severken bir anda vazgeçmektir, nefret ederken aşık olmaktır. Bile bile ölüme gidecek kadar gözü kara, arkasına bakmayacak kadar umursamazdır.

Dur biraz dur... Kendine bir bak; ne kadar düşündün kendini, ne kadar mutlu ettin? Ne zaman başkası için kendinden vazgeçmeye başladın? Dur, kendin için dur; karmaşa içinde harcama kendini, dur.

Her şeyi anlamlandırmaya çalışma, hayat karmakarışık, karmaşadır en büyüğü, en gülüşünü...