“Sen benim; Yaradan’dan ötürü yaradılanı sevişim, bir adım gelene on adım gidişimsin ve herkesi olduğu gibi kabul edişimsin sen benim; bugünüme şükür ve yarınıma dua edişim, azla yetinişim, çoğa göz dikmeyişimsin ve kapanmayan avuç içimsin.”
Bazılarımız bağırarak düşünür ve çığlık atarak içindekilerini döker... tereddüt etmeden nasıl bir yankı veya yorumla karşılaşacağına dair.. bazılarımız doğruları bile söyleyemez; korkudan mı, gururdan mı bilinmez... Bazılarımız da köşesine çekilir, seyirci kalır, kendince güler ve kendi kendine konuşur, akıllı sanar belki de şahsiyetini ...
Bazılarımızı da konuşmaya hiç gerek yoktu…