Bir gün bir adam bir dilek duâ’sıyla yaşarmış.
Ve O’ dilek onun kurtarıcısıymış.
Çok koştuğu O’ dileğin peşinden; bir türlü yakalayamamış.
Halbuki O’ dilek’i onu kurtaracakmış.
Ve Allaha İsyan etmeyip hep sabrının arkasında yemin edermiş.
Eğer bu dileklerim gerçek olabilseydi eğer,
Bir kez daha anlardım: senin ne kadar yerin ve göğün yaratıcısı olduğunu.
“Bu bir isyan degildir ey rabbim”
“Sümme haşa sana ve indirdiklerine”
Ve adam imkansız dilek’ini dile gelemeyip sabrının arkasında ağlamış sessizce.
Neden ey rabbim bu kadar beni imtihanına sürgün etmişken neden yarab
Bir gün her şeyi sini zamanla kaybeder.
Ve kurtarıcısı. Müjdecisi. Gerçekleşmeyen adamın. duâ’sı sır diye kalmış.
Ve onca sırrı şiir’e feda etmiş O’ adam,
Ama hiçbir zaman Allaha isyan etmeden yazmış durmuş O’nca dilek’i..?