Beklenti çok olunca,

Yalnızlık daha bir koyu oluyor sanırım…

Belki de doyumsuzum hayata karşı,

Nefes alışlarımda bile…

Ciğerlerimi tam doldurmuyor bu dünyadaki hava.

Üşüyorum;

Çıplak ayakla karda yürüyor gibiyim.

Yine de;

Nefes aldığımız sürece,
Hiç bir şey için geç kalmış sayılmayız.