Dönüşüm, gündoğumu ve günbatımı noktalarındandır;
İki noktanın bir izdüşüm olmadığı,
Ayın batmadığı daha ve güneşin doğmadığı.
Toprağın havayla, bedenin ruhla, yerin gökle
İlk anlamın sonda yaratmadığı daha gizini.
O en uzun o en kısa anında mesafelerin.
Doğmaya başlarım gündoğumunda ve günbatımında.
Ayın ve güneşin doğmamış ve batmamış ışığından
O en kısa ve o en uzun anından.
Bir elimde güneş bir elimde ayla.
Şafak benim doğduğum noktasıdır anlamın.
Orada dönüşürüm anlamıma.
Ve anlamım dönüştürür gündoğumu ve günbatımı noktalarını
İlk ve son anlamın bir izdüşüm olduğu,
Doğuşumun tanıklığına.
Anlamımın izlerimi sürmek olduğu
Gündoğumu ve günbatımı noktalarında.
Ellerimi uzatırım göğsüme, aldığım beyazla
Çatlatırım dokunduğum taşların
Ölü bedenini.
Rüzgarın dudağıma değdiği andır
Tarihin Merkezinin ilk ve son anı.
Tufanıdır bundan sonra ilk yağan yağmur
Gemide olmayanın.
Ölümü yaratırım,
Güneşin batmadığı daha ve ayın doğmadığı,
O en uzun ve o en kısa anında mesafelerin
Geceyi gündüze, gündüzü geceye yazarım.
Ölüm, dönüşüdür, ruhun havaya, bedenin toprağa,
Suyun yeryüzüne, ateşin taşa.
Ve elimde üç taş kalır tufandan
Biri Adem, biri Havva
Biri taşı yaran ışıktan.