Başını sağa sola umutsuzca savururken, küçük nefeslerle hayata tutunmaya çalışıyordun. Vahşice gerilmiş yüzden yuvarlanan iri terler, acıyla kıvranan bedenine damlıyordu.



Yaşam kocaman boşluktu artık senin için, ruhunun bu boşlukta umutsuzca çırpınışlarını izliyordun, uzun dalgınlıklarında.



Kendini kendin yeniden doğuracaktın bu kasabada, tanımayan yüzlere, acımayan seslere…