Her şeyin güzel olması için çırpınan insan hayallerin bittiği noktaya hep yakındır. Bazen “Geçmiş yaşamım bir anda gözümün önünden geçti ” denecek kadar vakit vardır, hatta belki tekrar başlamak için bir ümit bile. Bazen uçsuz bucaksız bir alanda koşmak sonlandırılmaya tuzaklanmış bekler insanı.

Ya da bıçağı çektirirsin çoktan bitmişe…

İçinden mutlaka yardımla çıkılabilecek ruhsal çıkmazlar da yaşamdan zaman çalıcıdırlar. Her an bir
köşede istenilmeyeni yaşatırlar.
Ve özet olarak yaşam sadece yaşanılmasına izin verilendir.
Kaderime boyun eğmeyeceğimlerle
yapılan çıkışlar, değiştireceğimlerle yapılan savaşlar, nerede ne şekilde sonlanacağı her saniye sonra
olabilecek, dümeni sende olmayan ama sendeymiş gibi sandırılan, çok nadir su üstüne çıkan ama hep
en güzel karaya çıkmak için umutlanılan bir denizaltının o dar alanında dolanmadır.