Annem seksenli yılların sonlarında herkesin habedar olduğu, ama aslında yüzlerce yıldır süren, Bulgaristan ve Türkiye arasındaki "adı konmamış mübadele"nin izlerini takip eden, nostaljik -ve belki de biraz melankolik- bir anı kitabı. Ancak Zekiye Kahveci kendi ailesinin "ruh arşivine" dalıp, Balkanların gür ormanlarından başlayıp, İç Anadolu'nun kıraç ve küçük kazalarından biri olan Kulu'ya doğru uzanan yolculuğunu anlatırken, sadece kendi ailesinin değil, göçmek ve yeniden yerleşmek, yeniden "bir yere ait olmak" zorunda kalan milyonlarca insanın yaşadığı serüveni, Türkiye'ye geldiklerinde onları bekleyen zorlukları ve bu zorlukların üstesinden gelme konusunda gösterdikleri büyük çabaları tatlı bir dil ve güçlü bir gözlem gücüyle, bir kez daha hatırlatıyor okuruna. Annem umut ve başarmanın hikayesi.